Tkaninowy evergreen

Anonimowy, którego witam tu serdecznie, w uwadze pod poprzednim wpisem pisze: "cóż to tak czarno się zrobiło?"  No...  myśl jest przecież wolna , niesubordynowana i wiośnianym nastrojom nie zawsze adekwatnie się poddaje. Czasem błądzi gdzieś przy błocku, nawet gdy na niebie słońce wdzięczy się w pełnej krasie.

Dla porównania - w ostatnich dniach było odwrotnie. Znów niesubordynacja. Na dworze zawierucha, mgła i zimno, a w głowie kwieciście, pogodnie, romantycznie.
Przewrotna natura!


Podobno doskonały ogród bez róż jest ubogi i bez wyrazu. Dla mnie - miłośniczki wnętrz i stylizacji rodem z ubiegłych epok i nie-miejskich klimatów - bez róż nie poradzi sobie również żadne, szanujące się wnętrze. 

Z tą tkaniną pracowałam już nie raz. Czysta bawełna, wyraźny równy splot, zdecydowany deseń. Och, jak ja to uwielbiam!  Szyłam już z niej i poduchy, i nakrycia stołowe,  etui chusteczkowe, zakładki do książek etc. Przeglądając moje archiwum zdjęciowe można by zbudować jej całkiem pokaźne CV.

Urok tej tkaniny trudno podważyć, choć jej obyczajowość pozostawia wiele do życzenia.  Bardzo dobrze czuje się w osamotnieniu, ale nie pogardzi również towarzystwem pasków, kratek i tkanin jednolitych. Ciągnie z ich obecności wszystkie soki, aby na ich tle samolubnie zabłysnąć i z wirtuozerią samego Joshui Bella zagrać pierwsze skrzypce.  Tak więc nieraz to, co w zwoju wygląda bardzo niepozornie, zdaje się szeptać: "nie przechodź obok mnie obojętnie, nie ignoruj, wykorzystaj mój potencjał."  Można jej pozazdrościć takiego zdecydowania.

P.s. Zapomniałam przywitać się z Majową Babcią:) Bardzo mi miło Cię tu gościć. Mam dla Ciebie majowy kwiatek...