W oparach absurdu

Po dziesięciu mailach w tę i jedenastu we w tę (vel "wte i wewte"),  w których to udało się rozwikłać zagadnienie niechęci kobiet do zachodzenia w ciążę w krajach rozwijających się i wpływ tego zjawiska na rynek wydawniczy w Polsce, należało wreszcie wziąć się za poważne rzeczy:

@   ---->    Ok, czas do roboty:)
@   <----    Ok. Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy. Powiedzenie nie ma związku z rozmową, ale przynajmniej romantycznie brzmi.
@   ---->   Dura lex, sed lex. Też bez związku, ale za to jak mądrze brzmi.
@   <----   Carpe diem - jak powiedział Konfucjusz, trzymając swoją czaszkę w ręce, albo Kartezjusz, wysyłając zgrabnym kopnięciem czaszkę swojej teściowej w kosmos.
@   <----   Nie chce mi się z wami gadać - rzekł Jezus do trzech króli, bo mu przynieśli mirrę, kadzidło i złoto, a on chciał bebiko, pampersa i brzoskwiniowo-jabłkową papkę gerbera. Po czym rozdarł się po niemowlęcu-bosku.

Taaa... No to czas do pracy, bo my tu gadu-gadu, a Niemcy się zbroją - jak mówię to ja - Wanda, co nie chciała Niemca (w 1/4 Niemka z górali sudeckich - autochtonów, w 1/4 góralka z Beskidów, w 1/4 Polko-Ukrainka z Równego, a w kwestii ostatniej ćwiartki to już bałam się pytać rodziców!!!)

Aaa... i zdjęcie. Też bez związku, ale akurat nie miałam nic w temacie pampersa. A może to i dobrze:)