Koleżeńska lekcja PDŻ

Dostałam wczoraj taki oto list na skrzynkę mailową*:
"Droga Pani Beato. Od czterech miesięcy rozpoczynamy z żoną nasz dzień od czytania nowych wpisów na Pani blogu. Ja czytam głównie te z etykietą "rozmyślam", albo "cytuję", albo "czytam". Żona zaś rajcuje się wpisami z serii "szyję" i "gotuję". Jak więc widać, podział ról w domu mamy jasno sprecyzowany. Ale ponieważ to ja zarabiam na dom, to całą tę działalność pod hasłem "szyję" może sobie Pani darować na korzyść działalności "myślę". Pozdrawiam Marcin." (poprawiłam trzy błędy ortograficzne i dołożyłam swoją interpunkcję i jedno słowo "albo". Autora za to przepraszam).

No to ja na takie dictum nie mogłam zostać obojętna. Bo po pierwsze, gdyby nie kuchnia Pańskiej żony, Panie Szanowny, z pewnością nie przeżyłby Pan dłużej niż tydzień. A gdyby nie jej manualne uzdolnienia i chęci, Pana mieszkanie byłoby zimne, jak mina Nelly Rokity po zwróceniu jej uwagi, że popełniła jakieś obyczajowe faux pas. Proszę więc mi tu poczynań i zamiłowań Pańskiej żony nie deprecjonować, bo usposobienie wojującej feministki mi się zaraz uaktywni.
Po drugie, ja szyć bardzo lubię, choć może nieszczególnie umiem.  A ponieważ zwykłam robić to co lubię i dzielić się  efektem tego lubienia  z niemowlęcym wprost entuzjazmem, to robię to takowoż (boże, co za okropne słowo  to "takowoż").

Ale ponieważ od tygodnia nie uszyłam nic, czego bym już tu nie prezentowała, bo zamówienia mam wciąż standardowo-nudno-jednorodne, więc w kategorii "szycie" nie mam nic do powiedzenia. A że w stanie takiego blogowego uzależnienia, jakie mną znowu zawładnęło, pisać się chce - to dziś nagnę się (wyczuwa Pan zapewne teraz tę nutkę kokieterii przy słowie "nagnę"?!) i zamieszczę post z serii "Rozmyślam". W zasadzie powinnam chyba dodać nową kategorię "Rozmawiam" dla postów, w jakim się tu zaraz rozwinę, ale nie wiem, czy dodatkowe uszczegółowienie tematyki odbyłoby się jeszcze na moją korzyść, czy byłby to już może krok w kierunku tematycznej hiperdokładności. Wszak nadgorliwość gorsza od faszyzmu - jak mawiają niektórzy (Co to tak naprawdę znaczy? Do dziś się zastanawiam). Frazes to przestarzały i niemodny, ale jakże aktualny.

No więc dziś znowu fragment wyjętej z kontekstu (i mocno wyedytowanej dla uwydatnienia tego, co najbardziej istotne było) rozmowy z kolegą Jackiem (miej mnie w opiece, Mateńko Przenajświętsza, jeśli kolega Jacek kiedykolwiek odkryje tego pożal-się-boże bloga. Skończą się rozmówki przy ekranie, a  wtedy to żegnajcie tematy na posty!).

Zaczęło się od niewinnego:

J:  Halu, halu, dziewczynko! Co tam u Ciebie?
B: A nic, czytam sobie.
J: A co czytasz?
B: "Rioja dla matadora." Kryminał taki, w sam raz na wakacje. Na razie coś mało trupów, ale zostało mi jeszcze 200 stron, to akcja może się wkrótce rozwinie.

Potem musiałam mu wytłumaczyć, co to ta "rioja" jest. Nie obyło się bez paru zdań z deprecjonowaniem męskiej płci  i powoływaniem się na szowinizm wszelakiej maści w tle, więc Wam oszczędzę.

J: Ja tam się nie znam. Matadorem nie jestem.
B: A ja myślałam, że każdy facet to albo matador, albo góral.
J: O matko! Aż taka rozpiętość?  A to z doświadczenia czy z podejrzenia?

Dalszy fragment to trzeba pominąć ze względu na słownictwo i dalszą część dyskryminowania, a także  dyskusji na temat przedmiotowego traktowania, które jednak pozostały - zgodnie z moją intencją - potraktowane jako żarty, bo odzywamy się do siebie w dalszym ciągu. Ale potem nastąpiła nagła zmiana tematu:

B: Bo ja na takim fajnym  koncercie byłam. Górali z Osetii się naoglądałam. Tak mi się temperament przy tych chołupcach rozbuchał, że jeszcze się taki Bohun nie urodził, co by mi go był w stanie teraz utemperować.
J: Oooo - nie mów hop:) Nie to, żebym się chwalił, ale ty nie doceniasz wszystkich Bohunów świata.

Potem wstawił mi kilka znaczków w stylu ":)", na co ja mu odpowiedziałam również kilkakrotnie ":)", na co on z kolei się naprawdę wkurzył i powiedział:

J: No dobra, dziewczynko. Gardzisz mym towarzystwem, to idę spać.  - Po czym, na słowa protestu, że "jak to? ja gardzę?" itd., dodał: - Bo ciągnę Cię za język, a Ty nic.
B: Jeśli tę serię emotikonek nazywasz ciągnięciem za język, to daleko Ci do Bohuna. - wypaliłam z grubej rury.
J: Myślisz, że Bohun fejsbukował z dziewojami? Hehehe, to śmiała teoria jest. Ja myślę, że on je bezpośrednio i osobiście  brzuchacił w czworakach:)
B: No życzyłabym sobie... Znaczy takiego Bohuna na fejsie bym sobie życzyła. Nie w czworakach.
J: Noooo właśnie. To jest wyznacznik naszych czasów: fejs zamiast czworaków. Ja zdecydowanie wolałbym czworaki...:)
B: A ja tradycjonalistką jestem i konserwą. Najpierw muszę kogoś poznać, cztery lata z nim chodzić, zanim w te czworaki na całego:)
J:  No i Ty o Bohunie myślisz???? Albo o torreadorze??? Błagam Cię... oni się nie całują z dziewczynami, bo potem to jeszcze musieliby z nimi gadać... A Ty o latach chodzenia myślisz... Mylisz, kochana, systemy walutowe.

No i jeszcze tak długo się znęcał. No, bardzo długo, ale przynudzałabym jeszcze bardziej, gdybym tu chciała tak dokładnie wszystko i z należytą pieczołowitością.

Na koniec tylko dodam, że podsumował mnie tak:

J: Wiesz, Bet, Ty to na Polaka jesteś skazana jednak.

 _______
*Uprzedzając ewentualne pytania odnośnie korespondencji z czytelnikami: oczywiście, że dostaję również maile albo komentarze typu: "Aaa weź skończ". W końcu kto sieje wiatr, zbiera burze.  Gdy to jednak następuje, spuszczam pokornie oczy, jest mi przykro jak cholera, ale cytować tu tego nie będę. Co nie znaczy, że nie biorę pod uwagę tych krytycznych uwag. Oczywiście, że biorę:)  Tak więc jakby co, to walcie śmiało.