Ech...

Dziś wigilia. Paradoksalnie - dla mnie to jeden z najsmutniejszych dni w całym roku.  Mam kilka miejsc przy stole  tak straszliwie pustych, że aż strach. Czy już zawsze tak będzie?

Oj,  popłaczę sobie ja dziś, śpiewając preisnerowkie kolędy po nowemu.

Ale wcześniej  pójdę na spotkanie z pisarzem, którego książkę wraz z autografem wygrałam w konkursie organizowanym przez pewną redakcję, bo się pan pisarz specjalnie dla mnie tu pofatyguje. Będę się cieszyć, jak dziecko. Piękny prezent mi się trafił.

Powybrzydzam w odświętnych sukienkach, dokończę kutię (pierwszą w życiu wykonaną samodzielnie) i zanudzę sąsiadów puszczaną głośno jazzową pastorałką.  Ech, któż tam nie gra? I Ptaszyn Wróblewski. I Robert Majewski.  I Andrzej   Jagodziński. I mój ulubiony Artur Andrus (jakże on nie potrafi śpiewać - uwielbiam go za to:) I Dorota Miśkiewicz.
Doborowe towarzystwo, przy którym nogi skaczą same, a gęba się śmieje od pierwszego taktu, aż do ostatniego. Że już o samym tekście nie wspomnę.

Niech to będą więc ode mnie dla Was życzenia:) Z uśmiechem  i ciepłym powiewem na te mroźne święta.

Może Tobie idą ząbki, albo Ty masz kolkę

a możeś Ty Dziecineczko zmęczona tym folkiem

dwa tysiące lat Ci grają pastuszki i drwale

w każdej szopce krakowiacy, kurpie i górale

My Ci w darze przynosimy mały Panie Jezu

zestaw chwytów na gitarę z antologią jazzu

może Ty już nie chcesz słuchać średniowiecznych bardów

może byś się ukołysał w rytm naszych standardów

może zamiast harf anielskich i kościelnych dzwonów

wolisz w "Lulajże Jezuniu" solo saksofonu

Żebyś mógł narobić czasem troszeczkę hałasu

tu masz takie pokrętełko dla podbicia basów

może zamiast kołysanek i cichej stajenki

jakaś trąbka i fortepian, i jakieś bębenki.