Prost!

Już po północy. Znaczy, że zaczął się ostatni dzień roku. Jaki był ten rok? Pominę milczeniem. Ważne, że ten następny będzie lepszy. To już postanowione!

Ale ponieważ tradycja jest, aby składać  sobie życzenia, czynię to z największą chęcią i radością:

Życzę Wam, Kochani, aby rok był dla Was pomyślny i przyniósł Wam mnóstwo miłych niespodzianek, żeby kotlety Wam się nie przypalały, galareta odpowiednio i na czas ścinała, kwiatki nie więdły i łańcuch nie spadał w rowerze. Aby dzieci były dla Was łaskawe o poranku, gdy chcecie jeszcze pospać i  aby TV traktowała Was poważnie i z szacunkiem, więc aby nadawała same fajne filmy w porze największej oglądalności, zamiast tych wszystkich ogłupiających seriali.

Światu, aby panował pokój, aby dzieci się radowały i nie chodziły głodne, aby terroryści zapadli na  śpiączkę afrykańską, a politycy na amnezję dysocjacyjną. Aby nastał dzień, gdy Adam Wajrak, Robert Biedroń oraz kardynał Dziwisz  zasiądą przy wspólnym stole na herbatce, aby porozmawiać o Tischnerze.   Aby Natalia Siwiec wyjechała do Rosji i załatwiła nam obniżkę gazu,  a Rysiek z Klanu niech jedzie do USA, aby nam znieśli wizy. Da sobie chłopak radę.

Sobie, abym otrzymała taką miłość, która będzie dla mnie dobra, abym nigdy nie spoważniała i nie przestała się głośno śmiać. Abym mogła kiedyś odwiedzić miasto Irvinga i aby mi nigdy nie zabrakło pomysłów. Aby mi odpuścił mój viceprezydent wszystkie te nieładne rzeczy, które mu nagadałam i aby mi nie dał więcej pretekstu. I aby mi się język wyparzył, bo mi nastręcza kłopotów. I abym wygrała jeszcze parę konkursów, bo to jest bardzo przyjemne. By się poznał na mnie National Geografic i w ogóle.

Więc niech się spełnią czary i niech byśmy się zatańczyli w momencie, jak będą podpalać nam niebo.

A ja zaś pokołyszę się tak: